il Tramonto

Wijnhuis Fratelli Nimissutti in het plaatsje Nimis is een bezoek waard. Nimis is vooral bekend om de Ramandolo, een zoete Friulaanse witte wijn. Familie Nimissutti maakt echter niet alleen deze zoete wijn.

Zoals het vaak gebeurt, was ook hier het drinken van een wijn van Nimissutti bij vrienden de aanleiding om het wijnhuis een keer te bezoeken. Uiteraard gingen we samen met de Italiaanse vrienden waar we voor het eerst de wijn hadden gedronken.

Normaliter bereiden wij ons voor: wat voor soorten wijnen hebben ze, hoeveel hectare en het prijsniveau. Op het internet kon ik niets vinden, geen website noch een Facebook-pagina. Niets, nulla, niente!! We moesten ons daarom maar laten verrassen. En het werd een grote verrassing!

Onderweg in de auto vertelde onze vriend Franco dat hij al meer dan 40 jaar daar zijn wijn koopt. “Het is een heel ‘eenvoudig’ wijnhuis zonder poespas. Pas sinds vijf jaar hebben ze etiketten op hun flessen. Daarvoor kocht bijna iedereen de wijn ‘los’ van het vat en af en toe een paar flessen. En een website of Facebookpagina vinden ze niet belangrijk. Ze produceren niet heel veel wijn en verkopen het voornamelijk aan klanten uit de regio.’

De achternaam Nimissutti is nauw verbonden met de plaats Nimis en betekent feitelijk ‘komt uit Nimis’.

Bij aankomst zagen we het direct, dit is geen doorsnee wijnboer, want we zagen koeienstallen en heel veel koeien, maar geen wijnranken.

Sandro Nimissutti: “We hebben ongeveer 100 hectare land, waarvan 9 hectare wijngaarden. De wijngaarden liggen iets verderop, net buiten het dorp en we hebben ongeveer 130 koeien. En sinds kort beschikken we over een nieuwe melkmachine van het Nederlandse merk Lely.” We kregen eerst een rondleiding langs de koeien en de in de afgelopen nacht geboren kalfjes die heerlijk lagen te drinken bij hun moeder. De kleine, maar ook grotere kalfjes leven in grote ruime stallen met heel veel stro en hooi om te eten. Een genot om te zien dat deze diervriendelijk opgroeien. Natuurlijk kregen we tekst en uitleg bij de automatische Nederlandse melkmachine.

Daarna volgde een rondleiding door ‘la cantina’ maar wel met een glas in de hand. Diverse malen werd een flinke slok ingeschonken.

^{Ad Smets en Sandro Nimissutti}

Van de witte wijnen proefden we de Friulano en de Chardonnay. Beiden mooi van kleur en geur, maar eerlijk gezegd een beetje vlak van smaak, maar dit is echt onze persoonlijke mening. Waarschijnlijk waren de wijnen ietwat te lauw om zó uit het inox vat te drinken.

Naast Cabernet hebben ze een paar rode wijnen van echte autochtone druiven die je alleen maar in ‘onze’ regio Friulië vindt, zoals Pignolo, Schoppettino, Refosco en Tazzelenghe. Deze laatste tref je slechts sporadisch bij wijnboeren aan. Niet iedereen is gecharmeerd van deze karaktervolle, stevige wijn met redelijk sterke tannines en zuren. Niet voor niets draagt deze druivensoort de naam Tazzelenghe; het is Friulaans voor de Italiaanse term Taglialingua, wat ‘tongsnijder’ betekent. Dit zegt al voldoende…..

Wat werden we verwend…. Al bij de eerste slok werd een groot bord neergezet met huisgemaakte salami, brood en kaas van de kaasmakerij waar zij hun melk brengen.

We startten met de Corvino, een bijna uitgestorven druivensoort. De naam stamt af van corvo (kraai), omdat de druiventrosjes zwart van kleur zijn. Lang geleden nam deze druivensoort de tweede plaats in na de Refosco, ook een puur Friulaanse druivensoort. De Corvino wordt soms gebruikt als mengdruif om andere wijnen meer kleur en structuur te geven. Wij stonden versteld van de fruitige aroma, een aparte zuurgraad met tannines. En wat een prachtige diepe kleur! Geweldig! Daarna proefden we de Schoppettino die erg ‘amabile’, zacht van smaak is, met een heel klein zoetje. De Pignolo was ietwat te jong, want volgens de officiële regels moet de wijn ook nog rijpen in houten vaten. Wij dronken de jonge Pignolo namelijk uit de inox vaten. We zijn er van overtuigd dat deze na een paar jaar op houten vaten een voortreffelijke wijn wordt. Als laatste rode wijn proefden we de Tazzelenghe. We kunnen bevestigen dat deze wijn zijn naam eer aan doet. Wat een stevige wijn. Heel begrijpelijk dat dit geen allemansvriend is. Wij namen ons direct voor om een paar flessen te kopen om thuis nog eens een goed te proeven, maar dan bij wild of een mooi stuk rood vlees.

Zoals het ook bij een maaltijd gaat, eindigden we met een zoete wijn, de Ramandolo. Ramandolo is een Italiaanse zoete witte wijn uit Friulië. De naam Ramandolo is afkomstig van een gehucht behorende bij de gemeente Nimis. Het productiegebied omvat de gemeenten Nimis en Tarcento in de provincie Udine. De wijn heeft sinds 2001 de DOCG-status. De Ramandolo van Nimissutti is een ‘passito barricato’ wat inhoudt dat de druiven eerst deels gedroogd worden voordat ze geperst worden en vervolgens de wijn op houten vat narijpt. Een heerlijke dessertwijn met een aangenaam zoete smaak, met lichte hints van amandel en gedroogde druiven, die goed pas bij een dessert, maar ook erg lekker is met een verschillende kazen. Het was een juweeltje, alsof een engeltje over je tong pieste!

_{Gelukkig hebben we een redelijk grote auto want onze vrienden hadden de nodige damigiane (mandflessen) bij zich om december in ieder geval niet droog te komen staan. Er was zelfs nog plaats voor tien kilo aardappels, wat stukken kaas, brovada (in wijn gekookte geraspte rapen) en een paar potten honing.}

Bij Nimissutti kun je de wijnen tegen hele schappelijke prijzen kopen. De prijs-kwaliteitverhouding is zeer goed te noemen. Met een paar dozen in de achterbak keerden we voldaan huiswaarts, wat een aardige mensen, prachtig bedrijf, kortom een fantastische ervaring.

De onderstaande fotoreportage geeft je een goed beeld van deze Koeien-en-Wijn-boer. Echt een aanrader om hier op bezoek te gaan.

[Show slideshow]