il Tramonto

De familie Asquini in het dorpje Varmo nodigt al sinds jaar en dag het nationaal demonstratieteam van de Italiaanse militaire luchtmacht uit voor een uitgebreide lunch op hun landgoed. Dit jaar hadden de jongemannen de uitdaging om het parcours per fiets af te leggen.

Wij waren erbij!

De Basis van de Frecce Tricolori, officieel bekend als Pattuglia Acrobatica Nazionale (PAN), opgericht in 1961, ligt op nog geen 10 kilometer van Villa Valetudine af. Wij zijn dan ook bijna dagelijks getuige van de vluchtoefeningen. Soms scheren ze laag in een perfecte en precieze formatie over ons landgoed heen en soms met een flinke rookpluim. Gaan wij naar wijnboer Pietro Pittaro tegenover de ingang van de basis, dan gebeurt het geregeld dat we eerst een paar minuten moeten genieten van de duivelsacrobaten die ze dan uithalen voordat we naar binnen gaan.

Het stuntteam bestaat uit jongemannen die meestal tussen drie en vijf jaar aan de Frecce verbonden blijven. Ze worden zorgvuldig geselecteerd uit de gevechtspiloten van de Italiaanse luchtmacht. Ze hebben dus al heel wat vlieguren en ervaring voordat ze überhaupt in aanmerking komen. Echter men wil het team ook regelmatig opfrissen voor een optimale dynamiek en bovendien krijgt een piloot geregeld een prachtige andere carrièremogelijkheid aangeboden. Tevens kun je bedenken dat het een flinke fysieke en mentale belasting is voor de persoon en dat het logisch is dat men ook toe is aan een verandering.

Fysieke belasting?

Terwijl de patrouille slechts een kleine 13 kilometer hoefde te fietsen van de basis naar de plaats van de lunch, duurde het behoorlijk lang eer ze arriveerden. Gepland was tussen 12:15 en 12:30 uur echter ze kwamen pas tegen 14:30 uur aan. Ze hadden eerst nog een wijntje gedronken bij Pittaro en volgens ons nog op een tussenstop. Het fietsen ging sommige piloten minder goed af dan de waaghalzerige stunts in de lucht. Eentje viel bijna om met de fiets toen hij moest afstappen. Onwennig om een ijzeren ros op 2 wielen te bedienen of was het toch de invloed van de overheerlijke Friulaanse wijnen?

Ons wachten werd wel beloond

Als je ervan uitgaat dat je rond 12:30 aan tafel gaat en dan toch nog twee uurtjes moet wachten met een glas wijn in de hand, dan laat de buik toch echt wel van zich horen. Gelukkig is het hier in Friulië usance om iets te ‘naschen’ te offreren bij de aperitief. De verrukkelijke hapjes vonden gretig aftrek, flinke grote garnalen en gefrituurde ‘muset’ (een soort salami-worst die warm gegeten wordt) belegd met gekaramelliseerde uitjes en bestrooid met ricotta affumicata, een droom!

De tijd werd goed gebruikt om te netwerken. Hoewel we altijd wel mensen kennen, waren er nu voor ons ook onbekende gasten van andere delen uit de regio waarmee we leuke gesprekken hebben gevoerd en de adresgegevens hebben uitgewisseld.

En daar kwamen ze dan

De diskjockey zette snel de nationale hymne luid aan toen de eerste fietsers arriveerden. De vicepresident van onze regio werd aangemaand om naar voren te komen. Want toen de ploeg compleet was, werd een enorme fles bubbels van wijnboer Pittaro opengetrokken door een sommelier die bij macht was om bijna 20 wijnglazen in één hand te houden, een unieke prestatie.

Viergangen menu

Een orzogerecht, de minestrone, een pasta als primo en een overheerlijke vleesgerecht (bavette) met frietjes als hoofdgerecht en toe een enorme taart die feestelijk en officieel aangesneden moest worden. Tussendoor vond de speech plaats waarbij de commandante Franco Marocco een gedenkplaat aanbood aan de gebroeders Asquini. Wederom werd de nationale hymne afgespeeld en deze keer zong iedereen uit volle borst mee. Op onze Facebook accounts kun je de filmpjes zien.

Het toetje ging aan onze neus voorbij.

Wijzelf hadden twee groepen bezoekers voor de tentoonstellingen gepland om 17.00 uur op Villa Valetudine, dus we moesten echt huiswaarts keren. Heus, we hadden voldoende gegeten en gedronken maar plaats voor een toetje hebben we eigenlijk altijd wel. Jammer maar helaas. De overheerlijke handgemaakte bonbons konden gelukkig zonder in de rij te staan wel nog in onze mond geraken. De trotse chocolatier had een meesterwerk gemaakt en het zou jammer zijn om zijn werk niet te mogen waarderen.

De piloten van dichtbij

Het zijn gewone mannen, zonen van gewone ouders die in een unieke positie terecht zijn gekomen. Heel Italië aanbidt deze jongens. Waar ze ook komen, er wordt zowat voor hen gebogen. Bij alle officiële evenementen waar ze verschijnen moeten ze er toppie uitzien in hun uniform, nu waren ze gekleed in wielrenkleding, sommigen met half ontblote borst en mochten ze zelfs een paar glaasjes wijn achteroverslaan. De fietsen waren al in een busje geladen, dus de terugweg zou veilig verlopen met een bob-chauffeur. De Frecce Tricolori is een echte trots van iedere Italiaan. En nu konden wij met hen gewoon even op de foto en met hen praten. Wow, echt super gaaf!

Waarom werden de Frecce Tricolori opgericht?

De Frecce Tricolori werden opgericht door de Italiaanse luchtmacht (Aeronautica Militare) met als doel een officieel nationaal demonstratieteam te creëren dat Italië kon vertegenwoordigen tijdens luchtvaartshows in binnen- en buitenland. Daarvoor bestonden er meerdere acrobatische squadrons binnen de luchtmacht, maar de behoefte groeide aan één professioneel team dat Italië consistent en herkenbaar kon promoten.

Het team symboliseert:
Italiaanse luchtvaarttechniek en pilotenvaardigheid
Nationale trots — met name door het gebruik van de groene, witte en rode rook (de kleuren van de Italiaanse vlag, oftewel “tricolore”)
Publieksverbinding — door op te treden bij nationale vieringen, grote evenementen en luchtshows over de hele wereld

Extra weetje:

Ze vliegen sinds 1982 met de Aermacchi MB-339A/PAN, een Italiaans ontworpen trainingsvliegtuig al wordt dit vliegtuig in de komende jaren vervangen door M346. Het team staat wereldwijd bekend om zijn precisie, formaties en spectaculaire manoeuvres.

Extra weetje:

Jan Slangen was de bijzonder knappe commandant van de Frecce Tricolori van 2005 tot 2009. Een Nederlandse naam dankzij zijn vader. Niettemin heeft Jan via zijn Italiaanse moeder tevens de Italiaanse nationaliteit. Hij was de eerste piloot van niet 100% Italiaanse afkomst die deze prestigieuze rol binnen het Italiaanse nationale stuntteam vervulde.