In ieder geval sjieke ‘plaatjes’ bij La Bricola
de haven van Aprilia Marittima
Zondagochtend, niet al te lang uitslapen want we hebben van alles en nog wat te doen. Na de brunch wel even een boodschapje doen bij DeSpar van Giulietta Buffon aan de haven Marittima. En daar een kopje koffie drinken. Of toch maar een wit wijntje?
Lekker even genieten van het uitzicht. De boten varen hier met volle tanks uit naar de Golf van Venezia en als ze in de avond terugkeren hebben ze gemiddeld voor 2000 Euro brandstof verbruikt. Terwijl ik nog met de camera rondliep hoorden we onze namen al roepen: “hallo ihr Lieben, was macht ihr denn hier?” Christa en Peter, die ook hun stulpje in Pertegada hebben, komen blijkbaar hier dagelijks hun Oostenrijkse krant kopen.
Ze schoven (netjes onze uitnodiging afgewacht) aan en dronken samen met ons wat. En van het een kwam het andere. “Kennt ihr ‘La Bricola’? ” Neen, dat restaurant kennen we niet. Dit ‘tentje’ ligt op een afgesloten deel van de jachthaven en leek ons het exclusieve terrein van ‘de rijken’. “Aber, kommt jetzt mit dann trinken wir da ein Prosecco”.
Maar hoe komen we er dan in? Wat een domme vraag zullen ze gedacht hebben! Mensen die daar vroeger een groot jacht hadden liggen en er nog wekelijks een ‘hapje’ komen eten, behouden de afstandsbediening van de zware toegangspoorten. Logisch toch! Tja, soms denken we toch nog te beperkt! Dus met de auto erheen en de poort ging open. We mochten het rijk der rijken betreden. Nu maar sjiek doen in de korte broek 🙂
La Bricola, genoemd naar de houten palen die in de kanalen staan om de (water)weg aan te duiden, is een prachtig restaurant met een bijzonder uitzicht over de haven. Mooi gedekte tafels met veel glazen, iets waar we toch wel gevoelig voor zijn. Smaakvolle tuin, bloemen. Perfect! Jeetje, en wat een (kleur)rijke mensen! Ze zaten er zowat in de zwembroek en de bijna ontblote bovenlijven lieten een rijk aan plakplaatjes zien. In ieder geval sjieke kleuren!
Met veel egards werden we ontvangen en mochten we lounchen met een flesje ‘Valdobbiadine’ en wat antipasti. In de hoop nieuwe vaste bezoekers te krijgen mochten we de menukaart inzien. Die was ‘overweldigend’ met sjieke prijzen. We zullen er geregeld heen gaan ……om wat foto’s te maken….. 🙂
Zonder flauwekul, de borden zagen er bijzonder mooi uit. Of het een spaghetti alla scogliera was dan wel een Branzino met sjieke frietjes, het kwam op ons als erg smakelijk over en zeker de moeite waard om het uit te proberen. Wat ons wel opviel was de bijzonder aardige eigenaresse, Orietta Taglialegne, die nota bene in Pertegada woont. Wat een lieve dame. Die gaan we zeker interviewen, maar dan moeten we er eerst gegeten hebben zodat we met een beetje kennis van zaken kunnen praten. Maar wat zullen we dan bestellen? We laten ons graag adviseren!
