il Tramonto

CIAO, iedereen weet wat dit betekent. Maar waar komt dit woord vandaan?
Na pizza is Ciao volgens mij het meest universele woord met een Italiaanse oorsprong. De vrolijk-klinkende groet waarmee Italianen elkaar ‘hallo’ zeggen of waarmee ze van elkaar afscheid nemen (maar dan wordt het vaak verdubbeld tot ciao, ciao).

Het Italiaanse ciao is zelfs doorgedrongen in vele andere taalgebieden wereldwijd, zowel Engelstalige als Spaanstalige landen, van Duitsland tot Rusland en zelfs tot Vietnam.
Ook in Nederland en België kijkt niemand vreemd op wanneer je elkaar met Ciao begroet. Het is dan wel de amicale groet voor kennissen, vrienden of familie.

Maar, waar komt deze korte uitdrukking eigenlijk vandaan?
Wel, de herkomst is eigenlijk vrij verrassend. Waar het woord ciao nu als een hele informele groet geldt, was het vroeger ooit heel anders. Ciao gaat feitelijk terug op het Venetiaanse dialectwoord ‘sciao’, Italiaans voor ‘slaaf’ (Latijn: sciavus).

We houden het gemakshalve even op het woord ‘ciao’. In het Venetië van de 18e en 19e eeuw werd Ciao gebruikt om iemand op een hele beleefde, bijna onderdanige manier te begroeten. Feitelijk zei men ‘ik ben uw slaaf, uw dienaar’.
Zoals het met een taal vergaat, verspreidde in de 20ste eeuw de term Ciao zich vanuit Venetië gaandeweg over heel Italië en werd het via de vele Italiaanse migranten wereldwijd gebruikt, dus een universeel woord.

Onderstaand een (niet eens volledig) overzicht van landen waar het woord Ciao gebruikt wordt. Noemenswaardig is wel dat er veel landen bij zijn waar het wordt Ciao vaker gebruikt wordt als afscheid, het ‘gedag’ zeggen bij vertrek. Ook al hoor je Ciao in Italië regelmatig bij het afscheid nemen, blijft het voornamelijk de begroeting bij de ontmoeting.

Laten we maar snel de herkomst vergeten. We blijven genieten van de Italiaanse gewoonte om elkaar uitbundig en met veel gebaren te begroeten. Ciao of ciao ciao!!!!!!!!

bron: Wikipedia