il Tramonto

Ik moet nu echt gaan uitkijken voor mijn eigen man. Hij zegt altijd dat ik mijn gewicht in goud waard ben. Met het etentje van gisteravond heb ik vanochtend een persoonlijk record behaald. De weegschaal wilde niet liegen en onverbiddelijk was het oordeel. Neen, getallen noem ik niet, maar het is nu serieus uitkijken geblazen. Met een nog steeds bijzonder hoge goudprijs zit het risico er nu in dat Sjaak me gaat omwisselen. Dat zou toch jammer zijn.

Je verwacht nu zeker een verhaal over hoe geweldig de Noord Italiaanse keuken is? Fout. Het was echter de Oostenrijkse keuken die mij aan mijn persoonlijk record hielp. Daar waar de Friuliaanse gerechten wat simpeler maar vetter zijn, de Italiaanse puur en eerlijk doch uitbundig, is de Oostenrijkse rijk. Rijk van smaak, goede ingrediënten en echte volle producten waarmee men de gerechten afmaakt. Denk aan suiker, boter, slagroom, volle “Sauerrahm”.

Terwijl wij er al tijdens onze lunch rekening mee hadden gehouden dat het ’s avonds ‘heftig’ zou kunnen worden, waren we aanvankelijk blij dat er geen vlees geserveerd zou gaan worden: “nur Fisch”.

In een kort moment van onnozelheid dacht ik nog dat ik wellicht er minder zwaar door zou worden gedupeerd. Niets was minder waar. De geweldige appetizers, 2 voorgerechten, verrukkelijke soep, hoofdgerecht en toetje lieten er geen misverstand over bestaan: AANKOMEN was het leitmotiv ook van deze vismaaltijd.

Antipasti:
• Gepaneerde en gefrituurde bloemen van de Zucchine (courgette)
• Toast met garnalen in Sauerrahm en zelfgemaakte mayonaise

Primo 1:
Pallet van garnalensoorten in een soort Whiskycocktailsaus, een ratatouille van Polpo en Sepia (2 inktvissoorten) met paprika en knoflook afgemaakt met vers geraspte lime

Primo 2:
Drie op jacobsmosselen lijkende schelpdieren, gepaneerd en gebraden, op een bedje van geglaceerde venkelreepjes met rauwe rucola.

Primo 3:
Soep getrokken van diverse groentensoorten, verse gember en chilipepers, gezeefd en met slagroom met staafmixer schuimig gemaakt.

Secondo:
Dorade in boter gebraden, gefileerd en geserveerd met een paar aardappeltjes en Kroatische groene saus op basis van olijfolie, peterselie en knoflook.

Dolce: Warm Chocoladetaartje (niet gebakken maar gekookt) met slagroom

De gepresenteerde dranken:
Vooraf: spumante Ca’ Busoni van Mauro Lorenzonetto (Battista II)
Voorgerecht: Friuliano van Alessio Komjanc (collio)
Hoofdgerecht: Oostenrijkse wijn

Tussendoor nemen de Oostenrijkers een grappa van Nonino en als afsluiting van het toetje een Slivovitsj.

Terwijl de meute zich achter het stuur begeeft, mochten wij deze keer op z’n Hollands met de fiets door de afgekoelde wijnranken huiswaarts keren om vervolgens lekker onder de koude douche tot ‘vernunft’ te komen. Lang leve de Rennie!